Expositie in Turkije opent deuren in de Nederlandse kunstwereld
Art by Monique Harmsen
Het leven zit vol verrassingen, slechte en goede. Dat ondervond kunstenares Monique Harmsen uit Rijssen in juni 2023, toen zij door Nederlandse klanten werd uitgenodigd om mee naar Turkije te gaan. Die mensen hadden daar een tweede huis en voor het interieur ervan wilden zij graag kleuradvies. Na de eerste nacht in Turkije kreeg Monique het verdrietige bericht dat haar broer in Nederland was overleden. Op advies van haar familie in Nederland bleef ze echter in Turkije; ze had haar broer immers die week ervoor nog gesproken. Het besluit om daar te blijven, bleef echter niet zonder gevolgen …
“Ik bleef in Turkije en deed waarvoor ik gekomen was”, vertelt Monique. “Op de laatste dag van mijn verblijf zat ik in een taxi, op weg naar het vliegveld. Onderweg vroeg de chauffeur of ik het goed vond dat er nog een dame mee zou rijden. Ik vond dat prima en zo stapte er een voor mij onbekende vrouw in. Al rijdend maakten we kennis met elkaar. Deze vrouw bleek een bekende Turkse journaliste te zijn, die met pensioen was. Ik vertelde haar dat ik een Nederlandse kunstenares ben, waarop ze vroeg of ik wat werk op mijn telefoon kon laten zien. Ze was er lyrisch over en bood spontaan aan om mij te introduceren binnen de Turkse kunstwereld. Een mooi compliment; we wisselden onze contactgegevens uit.”
Terug naar Turkije met schilderijen
Eenmaal terug in Nederland leek het allemaal te mooi om waar te zijn. Monique werd echter totaal verrast toen na een week een bericht kwam van de journaliste, met de melding dat ze zou worden benaderd door iemand uit de kunstwereld. “Het was iemand van de gemeente Kuşadası, met het verzoek of ik niet wilde exposeren in de gemeentelijke galerie. Het thema was ‘Women and the sea’. Ik besloot op het aanbod in te gaan. Met twee schilderijen ging ik weer terug naar Turkije. De opening van de expositie was bijzonder en speciaal, een hele rijkdom aan ervaring heb ik daar opgedaan. Tien dagen lang namen collega-kunstenaressen uit Turkije mij onder hun vleugels. Zo werd ik uitgenodigd door de kunstcurator van Izmir. Hij wilde de samenwerking verlengen. Op oudejaarsdag werd ik door hem benaderd om deel te nemen aan een kunstbeurs, die afgelopen mei heeft plaatsgevonden.” Moniques aanwezigheid in de kunstwereld in Turkije bleef in Nederland niet onopgemerkt en sindsdien gaan er deuren voor haar open. Ze zegt zelf: “Ik ben er inmiddels van overtuigd dat mijn overleden broer heeft gezorgd voor die ontmoeting met de Turkse journaliste. Dat vind ik een geruststellende gedachte.”
Kunst recht uit het hart
Monique is door een aantal Nederlandse galerieën benaderd voor toekomstige samenwerkingen. “Ik had dit twaalf jaar geleden niet durven dromen. Toen kreeg ik les van een zeventigjarige kunstdocente bij haar aan huis. Zij heeft mij leren kijken en geleerd om zaken als diepte, glans en boeiende blikken in portretten te schilderen. Ik geef mijn kennis op mijn beurt weer door aan cursisten die bij mij op schilderles komen, in mijn atelier. Dat atelier bevindt zich in onze omgebouwde paardenstal. Sinds 2020 ben ik daarmee bezig en inmiddels is het voor cursisten meer dan een plek om creatief te zijn. Het is een soort toevluchtsoord geworden van rust, ruimte en een luisterend oor.”
Monique ziet alles wat er gebeurt als een gevolg van de wet van aantrekking. “Zo kreeg ik onlangs bericht van een galeriehouder in Gibraltar, die interesse heeft in mijn portretkunst. Soms denk ik weleens: ik ben er ook maar zo ingerold, ik heb geduld en leef alleen maar mijn passie uit. Toch blijkt werk dat recht uit het hart komt mensen te pakken. Het is een voorrecht dit te mogen doen. Ik leer elke dag iets nieuws, werk met mixed media als verdikking, bladgoud, touw, kralen en munten. Dat kenmerkt mijn werk inmiddels.”
Tot besluit zegt Monique: “Ik beschouw wat er is gebeurd als een spirituele ervaring. Ik krijg er veel energie van en geef deze ook weer door, aan cursisten en via mijn werk. Er hoeft maar één iemand te zeggen ‘Ik geloof in jou’, en je hebt brandstof voor het leven.”
Tekst: Jan Mol – Draeckensteijn Media
Fotografie: Rosemijn Broekhuizen
De volgende partijen werkten mee aan dit project: