Julie Loeckx maakte de switch om haar hart te volgen

Creativiteit die altijd al een uitweg vond

Julie vertelt hoe creativiteit altijd een centrale rol in haar leven heeft gespeeld. “Tijdens mijn middelbareschoolperiode zat ik zaterdags op de tekenacademie. Daarnaast hebben architectuur, design, mode, interieur en vormgeving me altijd geweldig geboeid. Omdat ik zeer ambitieus ben, wilde ik eerst een carrière opbouwen. Dat liep zeer vlot; na mijn afstuderen werd ik meteen gevraagd om in jury’s voor architectuur en stedenbouw plaats te nemen en voordrachten en opleidingen te geven. Voor mijn dertigste werd ik afdelingshoofd van de designers en tekenaars van het openbaar domein van de stad Antwerpen – een team van meer dan vijftig mensen. Het overheidsklimaat lag me toch net iets minder, dus stapte ik in de commerciële wereld en werd herstructureringsmanager van een makelaarsgroep. Tot mijn echtgenoot een bedrijf in de vastgoedontwikkeling opstartte en ik mijn baan opgaf om de firma samen op poten te zetten. Ik nam het deel van de commercialisatie, marketing, branding en budgettering voor mijn rekening. Het was geweldig om te zien hoe het een succes werd. Toen alles draaide, besloot ik om mijn eigen weg in te slaan en mijn echte passie te volgen: schilderen.”

Schilderen werkt voor Julie heel therapeutisch. “Je hebt tijd om na te denken. Ik begon met portretten – de grootste uitdaging – en kon mijn emoties aan het doek toevertrouwen. De eerste twee jaar schilderde ik ’s nachts en runde ik overdag de zaak, tot het te veel werd en ik uiteindelijk volledig voor mijn passie ging.” In de groei die Julie doormaakte als kunstenares verruilde zij het maken van portretten voor het creëren van abstracte kunstwerken. Social media bleek een ideale manier te zijn om met de wereld te delen wat zij schildert. Julie: “Eigenlijk verkoop ik uitsluitend via Instagram. Als beeldend medium is Instagram ideaal om te laten zien wat je maakt. Dat was toen zo en is vandaag nog zo. Ik verwierf er bekendheid mee, tot een niveau waarop galerieën mij benaderden om mijn werk te tonen. Ook kwamen en komen er regelmatig aanvragen binnen voor samenwerkingen en willen beroemdheden graag met mij samenwerken.”

Eigen studio bij Antwerpen met eigen galerie

Haar uitvalsbasis en creatieve epicentrum is haar studio in Antwerpen. Deze beschikt tevens over een eigen galerie. “Ik heb mezelf doorontwikkeld in stijlen en experimenteer veel op het abstracte vlak. Uiteraard is mijn werk in Antwerpen te bewonderen, maar het hangt ook in Knokke, Brussel, Gent en Barcelona.” De samenwerkingen waarvoor Julie gevraagd wordt, kunnen werkelijk alle kanten op gaan. Zo werd Julie benaderd door de bekende fotograaf Eric Ceccarini, om naaktmodellen te beschilderen op Ibiza. Een designer van tafels werkte met haar samen om tafelbladen te voorzien van een beschildering en zo zijn er legio voorbeelden. Recent maakte de kunstenares werken voor de slaapkamers, gangen, vergaderruimtes, balie en bar van een VOCO-hotel nabij Brussel. “Er staat nog veel op stapel, maar ik kan nog niet alles verklappen. Inmiddels is er een wachtlijst tot januari volgend jaar”, verklaart Julie. “Wat belangrijk is, is dat ik mijn eigen studio en galerie als basis zie en ik probeer om exposities in andere galerieën te combineren. Samenwerkingen vind ik geweldig.”

“Als je wil dat iets lukt, dan moet je dat vooropstellen”

In de vijf jaar dat Julie officieel als kunstenaar bezig is, heeft zij een enorme groei doorgemaakt. “Dat had ik niet verwacht, maar ik had het me wel ten doel gesteld. Immers, als je wilt dat iets lukt, dan moet je dat vooropstellen. Dat deed ik, doe ik en blijf ik doen. Ik wil zeker niet pretentieus zijn – bescheidenheid is een mooie deugd –  maar ik besef goed dat ik er volledig voor moet gaan. Blijven geloven in het succes.” Dat succes is er, met als mooie bijkomstigheid dat Julie vooral trouw is gebleven aan de basis van haar drijfveer. Julie schildert zonder zich te begrenzen en laat kwast en penseel leiden door wat in haar opkomt, vol emotie en uiteraard gestoeld op alle levensbagage die zij bij zich draagt. Julie concludeert zelf: “Het is een puzzel waarbij stukjes uit mijn verleden op hun plek vallen.”